Wat heb je aan vrijmetselarij in het dagelijks leven? Maakt het een ander mens van je? Biedt het voordelen? Of kleven er juist voor-oordelen aan? Drie leerlingen-vrijmetselaar geven antwoord.
Onder redactie van Ed Worm – foto’s: Paul Mellaart
‘IK WAS VOORAL BENIEUWD NAAR WIJSHEID’
MARINUS BOS (47), leerling-vrijmetselaar. Lid van loge ‘Karel van Zweden’, Zutphen.
“Vanzelfsprekend heb ik als leerling nog lang niet alle facetten van de vrijmetselarij doorgrond. In eerste instantie meende ik dan ook het antwoord op de vraag ‘Wat heb je aan vrijmetselarij in het dagelijks leven?’ schuldig te moeten blijven. Ze kwam mij voor als het bewust nastreven van een specifi ek doel, met een vooraf bepaald nut voor het leven van alledag en die insteek had ik niet toen ik mij aanmeldde. Ik was vooral benieuwd naar wijsheid in de vrijmetselarij en naar ontmoetingen met intrigerende mensen. Intussen heb ik echter gemerkt te zijn veranderd door de vrijmetselarij.”
“Het is begonnen met bijdragen vanuit de andere broeders die ik meenam naar huis en voor het slapen gaan nog even memoreerde. Zo geniet ik regelmatig na van het uitdrukkingsvermogen van medebroeders en de maçonnieke kennis die zij bezitten.”
“Onder wijsheden die mij van dienst zijn in het dagelijks leven valt mij, naast bepaalde omgangsvormen, de idee op om te kijken naar hetgeen mensen bindt, niet wat hen verdeelt. Een dergelijke levenshouding werkt heilzaam en kan onenigheid of zelfs tweespalt voorkomen. Het biologeert mij in onze broederschap te mogen aanschouwen hoe broeders die benaderingswijze aanwenden om confrontaties te vermijden in hun streven naar harmonie. Hiervan leer ik om in het gewone leven milder te reageren op andersgezinden, zoals wij met broederliefde elkaars tekortkomingen met de troffel der liefde bedekken.”
“Daarnaast stimuleert en inspireert de arbeid in de loge mij regelmatig indirect bij mijn schrijfwerk aan een roman; het
geeft nieuw elan en biedt soms verdieping aan de thematiek die ik in mijn werk probeer te behandelen. Schrijven is doorgaans een eenzame bezigheid. Daarin schuilt het gevaar van verkokering. De arbeid in de loge houdt je scherp, nuanceert je blik op allerlei aangelegenheden en moedigt je aan minder haastig te oordelen.”
“Bovendien – en zeker niet onbelangrijk – heb ik in de wereldomspannende broederketen vrienden opgedaan.”
‘DE PRINCIPES ZIJN EVEN EENVOUDIG ALS TIJDLOOS’
YVO KEUTER (32), leerling-vrijmetselaar. Lid van loge ‘La Constance’, Maastricht.
“Vrijmetselarij is voor mij een levenshouding. Het is niet voor niets een ‘plicht’ van de vrijmetselaar zich te doen kennen als vrijmetselaar. Maar, zoals met vele levenshoudingen is dat makkelijker gezegd dan gedaan. De principes van de vrijmetselarij die ik tot nog toe als leerling ben tegengekomen, zijn even eenvoudig als tijdloos. Toch lijken zaken als
broederschap, respect en een rechte verhouding tot de medemens, in onze samenleving makkelijk plaats te maken voor een instelling die gericht is op het redden van vooral ieders eigen hachje, veelal ten koste van anderen. Ook ik maak me daar zeker regelmatig schuldig aan. Vrijmetselarij is dan voor mij een manier om weer even stil te staan bij die zo vanzelfsprekende principes van de rechte verhouding, met het voornemen er de volgende keer wel naar te leven. Het tot jezelf komen in een groep die gebouwd is op broederschap laat me iedere keer weer ervaren hoe krachtig het is om met elkaar naar een gezamenlijk doel te streven en te beseffen onderdeel te zijn van een groter geheel.”
“Als leerling-vrijmetselaar merk je meteen dat je toetreedt tot een bijzonder hechte groep mensen. Overigens is dat niet beperkt tot de vrijmetselarij. Genoeg mensen vinden een soortgelijke ervaring op de voetbalclub, de stamkroeg of het werk. Het unieke aan de vrijmetselarij, vind ik, is dat de principes zo nadrukkelijk benoemd worden. Bij andere clubs is
dat nog maar de vraag. Bovendien wordt van een vrijmetselaar expliciet verlangd ook buiten de loge naar deze principes te handelen en te zoeken naar eenzelfde harmonie als binnen de loge. Gelukkig zie ik dan om me heen dat er toch nog aardig wat mensen zijn die ook deze zelfde doelen nastreven. Wat dat betreft zijn er genoeg niet-leden die in het dagelijks leven net zozeer vrijmetselaar zijn. Echt vrijmetselaar ben je immers in je binnenste. En daar heb ik nog aardig wat te doen. Het blijft mensenwerk.”
‘VRIJMETSELARIJ HEEFT MIJ BEWUSTER GEMAAKT’
DUSTIN BERGMAN (24), leerling-vrijmetselaar. Lid van loge ‘La Paix’, Amsterdam.
“Vrijmetselarij geeft mij een houvast in het leven en een zekere routine. Het is voor mij een regelmatige bron van inspiratie en een aanleiding om na te denken over mezelf, mijn struikelblokken en mijn plek in de maatschappij. De loge is hierin voor mij een ruimte zonder waardeoordeel, waar ik met behulp van de meningen en inzichten van anderen zelf verder mee aan de slag kan.”
“Ik ben nog jong en volop in ontwikkeling; er is elk jaar weer veel verandering waar te nemen in mijn leven. Het valt hierbij niet te zeggen wat precies door vrijmetselarij komt en wat ergens anders zijn oorzaak heeft. Wat mij wel duidelijk is, is dat vrijmetselarij mij bewuster heeft gemaakt. Het heeft me met een meer reële blik doen kijken en me bewuster gemaakt van de eigen verantwoordelijkheid die ik draag. Hierbij kan worden gedacht aan sociale situaties die actie behoeven of voor zaken die mij persoonlijk aangaan. Zo onderneem ik zelf meer dingen, zonder dat hiervoor extra motivatie van buitenaf nodig is.”
“De omgeving merkt ook op dat ik dingen sneller aanpak en meer initiatief toon voor nieuwe zaken. Op mijzelf komt het aan
om deze stappen te zetten. Maar hierin kan de hulp van anderen en de levenslessen die ik door anderen heb opgedaan niet worden onderschat. In mijn leven ben ik op zoek geweest naar een leraar en naar een organisatie die me in mijn ontwikkeling kan ondersteunen. Deze heb ik gevonden, niet één leraar, maar een wereldwijde keten.”